Charcoal

Op het platteland van Brazilië houdt Irene haar gezin zo goed mogelijk bij elkaar. Haar echtgenoot Jaïro verdient geld met het stoken van houtskool, maar als hij zonder werk zit geeft hij alles uit aan drank. De negenjarige zoon van het stel, Jean, deelt een slaapkamer met zijn grootvader Firmino, die een beroerte heeft gehad en niet meer kan lopen, praten of ademen zonder extra zuurstof. Er is geen kans dat hij nog beter wordt. Irene bezoekt haar priester om te vragen of God wil dat Firmino zo lijdt of dat Hij wil dat hij sterft. De priester weet het ook niet - maar als Irene een flinke donatie geeft krijgt ze vast wel antwoord van boven.

Worden de gebeden verhoord? Op een dag verschijnt er in plaats van de gebruikelijke wijkverpleegster, die de zuurstoftank van Firmino komt vervangen, een andere gezondheidswerkster. Zij stelt voor de oude man te euthanaseren en voor flink wat geld in zijn plaats Miguel, een Argentijnse drugsbaron, in huis te nemen. Hij heeft zijn eigen dood in scène gezet en moet een poos onder de radar blijven. Irene gaat akkoord en zo dringt er een geheel andere wereld binnen in het plattelandsgezin en chaos volgt.

Regisseur Carolina Markowicz zegt zelf over de film: “Charcoal is mijn poging om te begrijpen hoe geweld, religie en hypocrisie onze levens zijn binnengedrongen op een manier die we zelf niet eens meer merken. Georganiseerde misdaad en algemene wanorde gedijen omdat iedereen belang heeft de regels te buigen.” Markowicz bouwt een gelaagd portret op van de grotere gemeenschap rond het gezin, van nieuwsgierige buren tot zelfgenoegzame priesters die niet écht willen weten wat de leden van hun kudde dwars zit.