Four Daughters

“Ik haat meisjes. Ik heb nooit dochters gewild", zegt Olfa. En toch had ze er vier. Twee, Eya en Tayssir, wonen nog bij haar in huis in Tunesië. De twee oudere meisjes, Rahma en Ghofrane, hebben zich aangesloten bij de Islamitische Staat in Libië en zijn op 15 en 16 jarige leeftijd “door de wolf verslonden” volgens Olfa. Hoe ze hiertoe gekomen zijn wordt onderzocht in deze krachtige, indringende film/documentaire, waarin actrices de rol van de vermiste vrouwen spelen. Daarnaast speelt de Egyptisch-Tunesische ster Hend Sabri, Olfa, en ondervraagt haar al improviserend over haar acties en motivaties.

Deze bijzondere vertelvorm houdt Olfa herhaaldelijk een spiegel voor over de gevolgen van haar handelen tijdens de opvoeding van de meisjes. Want Olfa mag dan een hekel hebben aan meisjes, ze heeft nog minder respect voor mannen. Toch internaliseert ze volledig de patriarchale druk die de Tunesische samenleving oplegt aan meisjes en vrouwen - vooral degenen zoals haar dochters, die de pech hebben opvallend mooi te zijn.

Als Olfa interesse ziet van mannen voor haar dochters neemt ze dit haar dochters kwalijk en ziet dit als moreel falen van de kant van de meisjes. Daartegen treedt ze hard op met verbale en fysieke aanvallen. Dit vinden haar dochters natuurlijk niet leuk en keren zich van hun moeder af. Ze wordt zo medeverantwoordelijk voor de vlucht van de oudste twee in het kalifaat.

Four Daughters is genomineerd voor een Oscar voor beste documentaire. In Cannes won de film de Prijs voor Beste Documentaire en de Positive Cinema Award.