The Braid

Smita is een Dalit-vrouw die in een dorp in India woont. Dat ze Dalit is, betekent dat ze van de laagste kaste is en deel uitmaakt van een groep die de "onaanraakbaren" wordt genoemd; als Dalit heeft ze niet alleen geen gemakkelijke toegang tot onderwijs, maar ervaart ze ook intense culturele discriminatie. Omdat ze een beter leven wil voor haar dochter Lalita, een leven zonder vies, onmenselijk gezwoeg, begint ze aan een gevaarlijke reis naar de stad met Lalita op sleeptouw. Haar doel is om naar een tempel te gaan waar gebeden vaak snel worden verhoord.

In een andere uithoek van de wereld werkt Giulia in de pruikenmakerij van haar vader in Sicilië . Wanneer hij na een ongeluk in coma raakt, ontdekt ze dat de werkplaats en het levensonderhoud van haar familie worden bedreigd door schulden die haar vader geheim hield. Ondertussen leidt de Canadese Sarah in Montreal een succesvol leven en hoopt ze binnenkort partner te worden bij haar advocatenkantoor. Haar hoop wordt de bodem ingeslagen als ze te horen krijgt dat ze kanker heeft.

Hoofdhaar, en de manieren waarop het gebruikt kan worden, was de inspiratie voor regisseur Colombani voor haar gelijknamige boek waarop de film gebaseerd is. Haar wordt door pelgrims aan een Indiase tempel gedoneerd, het verhaal van Smita; het haar gaat vervolgens naar het buitenland en wordt gebruikt als basis voor het maken van pruiken, het verhaal van Giulia; een vrouw heeft na een chemo een pruik nodig, het verhaal van Sarah. Zo ontstaat er een drieluik voor een film die zich afspeelt in drie verschillende culturen en op drie verschillende continenten.

Haar is een symbool van vrouwelijkheid, maar ook dat van weerstand: keratine is een zeer resistent materiaal; haar is zowel heel fijn als sterk. Zo is het ook een metafoor voor de drie vrouwen die zich tot het uiterste verzetten tegen hetgeen het lot voor hen in petto heeft.